When I was little I often saw cartoons on TV that showed people and animals that were going ‘on an adventure’. The smurfs, my little pony, David de Kabouter, etc. I then always wondered what it would be like to go ‘on an adventure’.  I think this wondering has never changed, and is probably one of the reasons I do adventure races.

And so we, team Vertical Dissidents, decided to go ‘on an adventure’ again. This time it would be the Harz in Germany. Bas moved to Norway and needs to focus on his life and work there, and so we were going to participate as a trio: Maarten-the-Machine, Arjan-the-Tarzan, and myself. We’re aiming for the Raid in France in September, and we saw the Harz as a good training weekend for this. We started the race knowing we would be unranked because we are ‘only’ a team of three, but that wasn’t really an issue – we just wanted to experience yet another adventure.

Racing on the continent is always a logistical challenge for Arjan and me. The problem is that bit of water that needs to be traversed. On Friday morning, Maarten picked us up from Eindhoven Airport. Unfortunately the traffic was really bad, and once we finally arrived we struggled to change the paddles of the bike I borrowed of Frederike (huuuge thanks!!). Thanks to some help and tools of other teams we managed, but it took a long time, and we finished packing just in time for the bike-drop off (read: 1 minute before closure). When the race briefing finished, we still had to eat. Luckily, Adventure Food meals come in handy sometimes J Because of our great preparations and an early start we didn’t get much sleep that night (1,5 hours). My body had decided to make it an even longer adventure race, because I had also barely slept on Thursday night because of work-related issues and the early flight. One thing was sure: this was going to be a perfect training for the Raid in France!

The race would start at 4am. Maybe this is where I made a mistake, who knows. I was cold and hadn’t put on an extra layer in the time we were waiting for the starting signal. I shivered, but was excited and longed for the adventure.

Het is nat. Het is blubberig. Het is drassig. We banen een weg tussen de gaten in de grond, de hardere hei-planten en de moerasserige en zompige ondergrond. Ik stoemp tussen de knie-hoge graspollen door, wat met mijn korte benen meer een soort van hordelopen is. We gaan over en door sponzige graspollen, harde graspollen-bollen en allerlei andere soorten gras en plant waarvan je van het bestaan niet wist als je nog nooit in off-road Engeland bent geweest. Het is weer het weekend van de OMM en Arjan en ik hebben een enórme glimlach op ons gezicht

We voelen ons allebei sterk. Geheel tegen de gewoonte in hebben we eens een keer geen pre-race stress. We zijn op tijd wakker, hebben lang de tijd om te ontbijten. Jason en Arnoud komen voor hun start nog even hallo te zeggen en ook Inga en Lucas, onze vrienden van Dutch Adventure, komen nog even bij onze bus langs voor zij starten. Niet veel later wandelen wij rustig naar de start. Het weer is grandioos in vergelijking met andere OMMs. We krijgen alleen zo nu en dan een buitje of wat miezer-regen over ons heen, maar het normale weer-advies ‘there are some showers in between the rain’ klopt voor dit keer niet. Wel staat er enorme harde wind, die ons soms de berg op omhoog duwt en anders weer probeert om beneden te houden. Lekker strijden tegen de elementen. Het is een tijd geleden dat Arjan en ik samen geraced hebben en we moeten zeker in het begin weer een beetje aan elkaar wennen. De eerste punten vinden we gemakkelijk en het navigeren gaat soepeltjes. Arjan is sterker bergop en is sneller in het waden door het terrein, ik ben sterker op het vlakke en bergaf. Een prima combi dus, waardoor we om en om tijd hebben om de kaart in ons op te nemen. Arjan maakt op een gegeven moment een klein navigatiefoutje en raakt geïrriteerd. Gelukkig hoeven we maar een klein stukje terug te lopen. Niet lang daarna heb ik het idee dat ons originele plan niet het beste is en stel ik een ander routeplan voor. We verspillen wat tijd aan onenigheid (Arjan is nog steeds geïrriteerd…), maar uiteindelijk geeft hij toe dat mijn plan toch het beste is. We nemen de ‘weg’ in plaats van binnendoor door de moerassen, wat veel sneller gaat. Ik loop voorop en al snel zijn we bij het volgende checkpoint. Daar wacht ik op Arjan die in de tussentijd onze nieuwe route beter in verband heeft gebracht met de tijd: we zouden het moeten kunnen halen! Ook heeft hij zichzelf hervat en zie ik weer de alombekende grote glimlach op zijn gezicht. Dat is een stuk gezelliger en vanaf nu racen we als een geoliede machine en halen we heel wat mensen in. Met kompaskoers vinden we alle checkpoints en hoeven we nog geen meter om te lopen. Het gaat als een malle. We zijn 20 minuten voor de deadline bij de finish en daar blijkt dat we het 3^e mix team zijn en 20^e team overall! We hadden gehoopt uit te mogen slapen, maar daar is nu geen sprake van. We moeten de volgende dag in de ‘chasing start’, wat betekent dat we om 7.21u moeten vertrekken.

Tijdens de Strong Viking Hills Edition op 24 mei 2014 in Spaarnwoude (nabij Amsterdam) was er naast de reguliere afstanden (7, 13 en 19 km) ook een afstand van 42 kilometer. Meer dan 100 obstakels en meer dan 1500 hoogtemeters maakte een mooie uitdaging..... zeker als je gekleed gaat in een Power Ranger pak :)

Sil, Paul en Maarten gingen de uitdaging aan en hieronder staat het verslag van hun dag.

De Czech Adventure Race is alweer een maandje geleden, hoog tijd dus voor een terugblik. Nu heeft Janne al een schrijvend verslag van deze 75 uurs race gepost, waarin alle etappes beschreven worden. Als extra aanvulling heb ik de afgelopen week een filmpje samengesteld uit de filmbeelden die wij gemaakt hebben tijdens de race. Zeker de moeilijke momenten komen op film toch iets duidelijker over (bijv. Bas zijn slaap-aanvallen of mijn schuurplekken).

Naast ons deed er dit jaar nog een ander Nederlands team mee (Team Leopard). Ook zij hebben een filmpje van de race gemaakt, klik daarvoor hier.

Ook dit jaar reizen we (Maarten, Bas, Arjan en ik) weer af naar Tjechië voor de inmiddels voor ons legendarische 75 uurs Czech Adventure Race. Daar waar we de afgelopen jaren telkens een deel van het parcours hebben moeten skippen, wilden we dit jaar proberen om alle punten te behalen en dus het gehele parcours te lopen/rennen/skaten/fietsen/kanoen. Lees hieronder een verslag van 3 dagen en 3 nachten onafgebroken stoempen. De etappes vind je terug op het bijgevoegde overzicht.