Juli 2008. Een enthousiaste Jason aan de lijn: “Zelf navigeren, alles zelf meenemen. Echt een super gave training!” Kortom, hier moeten we aan meedoen! concludeerde hij tenslotte. Dus, toen het eindelijk oktober was (the OMM is organized in late October to enhance challenges...) met de auto naar Calais, daar de boot en vervolgens nog 600 km Engeland in om in het Lake District aan te komen. Rond de 1500 teams van twee personen. Ieder een rugzakje. Twee dagen het veld in to test self-sufficientcy and orientational and outdoor skills. Verplichte materialen: tent (met grondzeil), insulated sleepingbag (dus geen reddingsdeken...), eten voor 36 uur, een brander, en het belangrijkste: regenkleding.
We moesten starten om 6h28. Drie minuten van tevoren moet je bij de start staan, je geeft je team nummer door, schuift een lijntje op, krijgt een geplastificeerde kaart en een minuut later zit je volop in de race. Er zijn twee disciplines: afstand en score. In de afstand categorie zijn er vijf klasses, waarvan de langste een dubbele marathon behelst (elite). Er zijn ook score klasses: long, medium en short. Daarbij krijg je een start- en finish tijd. Checkpoints staan al ingetekend en hebben een waarde van 10 tot 60 punten. Wie de meeste punten heeft wint.
De eerste keer dat we meededen. “Is the weather forecast any good?” “Well, we expect some rain…in between the showers.” De Engelsen en hun understatements. Uiteindelijk werden we letterlijk omvergeblazen, werden paadjes riviertjes, konden we elkaar alleen verstaan als we op ons hardst in elkaars oren schreeuwden en waren we door en door nat. Maar nog steeds werden we ingehaald door die vreemde Engelsen die nog steeds in hun korte broek renden. Bij de finish van de eerste dag, kregen we te horen dat voor het eerst in 40 jaar geschiedenis de race beëindigd was op last van de autoriteiten. M’n moeder, die het op het nieuws had gezien, vond dat wel een goed idee.
2009. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Nu met wat ervaring. Zo wisten we bijvoorbeeld dat je altijd een matje mee moet nemen, voor als je in noodgevallen op een betonnen vloer in een schuur wordt ondergebracht (2008). Helaas hadden we iets te hard ons best gedaan bij de Veluwe Classic eerder die maand en lieten onze knietjes het uitlopen van de OMM 2009 niet toe.
2010. Afgelopen vrijdag: vroeg in de auto gestapt, mooi op tijd in zuidwest Engeland: Dartmoor. Het head quarter bevond zich op een leger basis en het speelterrein was gedeeltelijk militair oefenterrein. Jason en ik deden mee in de Medium Score klasse. Zaterdag was het heerlijk helder weer, maar gelukkig konden we ons ’s avonds echt in Engeland wanen toen het alsnog begon te regenen. Het wedstrijd gebied (dat zondag dus in perfecte conditie verkeerde) had wel paadjes, maar de helft van de tijd renden we over grashellingen en door blubberige moerassen. We zijn met 450 punten 131e geworden van de bijna 300 teams in onze klasse! Volgend jaar maar met een Vertical Dissidents delegatie gaan?!