Bgggsh! Vanuit de hangstandplaats zie ik het water in de diepte verdwijnen. Heldergroen water dat 50 meter lager verneveld op de rots slaat, bomen die hun leven lang door wind heen en weer gezwiept worden, ergens in de Spaanse Pyrene?n. Het is nu drie minuten geleden dat Jason uit het zicht verdween. Net abseilde hij nog d??r de waterval, nu is hij er ergens achter? Als ik aan het touw trek, voel ik dat er nog spanning op staat. Is dat Jason of komt dat door de trekkracht van 50 meter stortend water? Moet ik me vast klaarmaken voor een redding of zal het allemaal wel meevallen? Dan zie ik een rode rugzak uit de nevel verschijnen?gelukkig, Jason zit er ook nog aan vast. Op het randje van de poel gebaart hij dat ik de aquatisch ervaring aan kan gaan. Klik, achtje erin, check check, zelfzekering eruit, rugzak onder me hangen en gaan. Wow, wat een trekkracht! Vijf emmers water per seconde proberen m?n voeten onder me weg te slaan. Maar dat lukt ze niet. Althans?de eerste 40 meter niet. De rots hangt hier over, het is niet te voorkomen: je moet hier door het water heen. Water in m?n neus, water in m?n oren, nieuw koud water in m?n pak. Met geweld word ik onder water geduwd, maar het lukt om naar de luwte te zwemmen. Klik, achtje eruit en met het touw door de nevel naar Jason zwemmen. Proest, proest! Het canyoning seizoen is weer begonnen!