geschreven door Joost

Vrijdag 21 september 2012 vertrok ik naar Oostenrijk voor de eerste cursusweek van de opleiding tot Alpine-arts. En wel de zomercursus. Deze opleiding wordt sinds 1998 in Oostenrijk verzorgd door de Österreichischen Gesellschaft für Alpin- und Höhenmedizin in samenwerking met de Deutschen Gesellschaft für Berg und Expeditionsmedizin. Wereldwijd zijn er diverse lokaties waar je vergelijkbare cursussen kunt volgen. Deze zijn door de UIAA, de IKAR en de ISMM goedgekeurd. (UIAA: Union internationale des associations d’alpinisme – IKAR: Internationalen Kommission für alpines Rettungswesen – ISMM: International Society for Mountain Medicine).

Na volbrengen van deze cursus, die in Oostenrijk uit een zomer, een winter en voorjaars-deel bestaat, behaal je het diploma in Mountain Medicine (DiMM). Dit diploma is bedoeld voor artsen/medici die zorg willen dragen voor patiënten in bergachtige omgeving. Het geeft een goede medische en praktische basis voor bergredding. Dit diploma wordt aanbevolen indien je geïnteresseerd bent in het uitoefenen van het vak als Notarzt in de Alpen. En zeker indien je op de heli plaats wilt nemen. Wie als arts/hulpverlener expedities wil begeleiden, kan een extra cursus volgen. Heerlijk toch…met uitzicht op de Mount Everest mensen behandelen met Viagra tegen hoogteziekte.

Zo vertrok is dus na mijn avonddienst op de eerste hulp in Veldhoven richting de Alpen. Onderweg werd ik gelukkig wakker gehouden door een goed cd’tje en het helse licht van de flitspaal. Na een korte slaappauze langs de autobahn kwam ik rond 11u aan in Neustift im Stubaital. Helemaal klaar voor de aufstieg naar de Franz-Senn Hütte. Bagage mocht met de lift mee. We zijn niet voor niks arts toch?! Temidden van 60 Duitse, Oostenrijkse en 2 Nederlandse artsen werd de gehele week besteed aan lessen in hoogteziekte, helikopterreddingen, psychologie van het bergsteigen, kinder-alpinisme en natuurlijk het buitenspelen. Elke dag half zeven ontbijt, half acht naar buiten voor diverse activiteiten zoals rotsklimmen, abseilen, diverse demonstraties voor redding uit de wand en gletscheroefeningen. Veel lol dus. Alhoewel de Oostenrijkers duidelijker minder bang zijn voor abseilen dan de Hollanders. In ieder geval weer veel bijgeleerd. Nooit gedacht dat ik in een reddingscursus zelf aan 2 pikkels in een ijswand zou hangen. Na het buiten spelen was er dagelijks onderwijs van 16-22uur, onderbroken door een goede maaltijd. Kortom, een leerzame, sportieve en vooral drukke week. De 950euro zeker waard! Nu wachten op de voorjaarscursus in juni 2013.

Voor info: www.alpinaerzte.org

2 3 4 5

Zoals ik eerder al schreef is een van de voordelen van mijn werk als veldgeoloog dat ik zo nu en dan een maand door landen rond de Zwarte Zee mag zwerven. Ook handig is dat de groep waar ik werk gespecialiseerd is in veldwerk in afgelegen, onherbergzame gebieden, en ons dus allemaal een EHBO opleiding geeft die specifiek gericht is op expeditieomstandigheden. Deze cursus, gegeven door Wilderness Medical Training, leert je eenvoudige diagnoses te stellen, en met de beperkte middelen die je op een expeditie ter hand hebt een hele rits verwondingen, infecties, en ander onheil, waarvoor je normaal direct naar de eerste hulp arts van het dichtsbijzijnde ziekenhuis zou snellen, in het veld provisorisch te behandelen.

Natuurlijk kun je in drie intensieve cursusdagen geen echte arts worden, maar het is toch erg nuttig om wat medische bagage op te doen. Zo heb je in ieder geval een leidraad om medische complicaties in het veld het hoofd te kunnen bieden. Wel zo handig als het dichtstbijzijnde ziekenhuis op een paar dagreizen per boot, sneeuwscooter, of te voet ligt.

De curus bestond half uit theorie en half uit praktijklessen. We keken een dag lang foto’s van alle soorten verwondingen en infecties die zoal voorbei komen op de eerste hulp van het ziekenhuis. Tegen de lunch was mijn eetlust volkomen verdwenen, en tegen de tijd dat het avond werd zag ik blauw. We leerden een diagnose stellen mbv een handbook dat we kregen, en er werd uitgelegd hoe je een medische geschiedenis van een patient bijhoudt. Het gebruik van pijnstillers en anti-biotica werd ook besproken.

Praktische oefeningen waren het zetten van spuiten, het aanbrengen van een infuus, en het hechten van grote snijwonden onder plaatselijke verdoving. We probeerden methoden om een slachtoffer uit een brandende auto te krijgen en leerden hoe je een been moet oprekken om bloedverlies bij een dijbeenbreuk te beperken. Al met al een erg leerzame cursus. Voor het werk, en natuurlijk ook voor potentiele klimexpedities in de toekomst.

pic2 pic3 pic4 pic5 pic6 pic7 pic8